એવી અગમ પર ઓળખાણું રે

 એવી અગમ પર ઓળખાણું રે

 

એવી અગમ પર ઓળખાણું રે, આપી ગુરૂ એ પ્રેમ કરી
ત્યારે સત અસત પરખાણું રે, મન મેવાસી બેઠું કરી...એવી

તમો ગુણ દેખી જેહી સત્વગુણ આણે, ધરે નહીં મન ક્રોધ
જ્ઞાન વૈરાગ્યથી આનંદમાં રહેવે, બોલીમાંથી લીયે બોધ;
એવાં પ્રવૃત્તિ પરજાળે રે, સુખ દુ:ખ કાપે શબ્દે કરી...એવી


વૈરાગી બાળને સુરતે સંભાળીને, મન થકી મનની લીધી સાર;
સોળ રે કળાના સોળ શણગાર સર્જયા રીજવ્યો સોહં સચરાચર
ત્યારે રણુંકાર પખાજ વાગી રે, ત્રિવેણી ૫૨ મચ્યો ઘમસાણ...એવી

નિવૃત્તિ નારી સાથે આત્મરાજા, પોઢયાં શાંતિ સૈયામાંય;
રણુકારના રે રાગ જ વાગ્યા, નાભિયે ઉભી સુરતા નાર;
એવાં છત્રીસ વાજાં વાગે રે, સાંભળે કોઈ સંત સુજાણ...એવી

અજ્ઞાન અંધારૂ દૂર થયુ ને, સદાય વાયુ છે વહાણૂં;
કોટી રવિ તણા હુવા ઉજીયારાં, અગમ સુજ્યા ઈ પ્રકાશ
એમ દાસ લાભુ ક્હે છે રે, એક શબ્દ નિશાન ધાર્યા...એવી